Wanneer het je eerste kerst is na het verlies van een naaste kunnen de feestdagen een extra zware periode zijn. Je zou blij moeten zijn, in een feeststemming..maar dat ben je niet. Ondanks alles lichtjes is de wereld grauw.
Wat belangrijk is, is dat je niet gaat doen alsof alles normaal is. Dat is het niet. Je leven is veranderd en zal nooit meer hetzelfde worden.
Feestdagen zijn vaak gelegenheden waar mensen bij elkaar komen, ook mensen die je minder vaak ziet. Dit kan tot ongemakkelijke situaties leiden; gaan we het hebben over de overledene? Wat kan er gezegd worden? Of moeten we het maar negeren, om de sfeer niet te bederven?
Wat je kan doen, is het onderwerp ritualiseren. Wanneer je iets tot een ritueel maakt, zet je het apart van het dagelijks leven. Ritueel geeft handvatten en context om om te gaan met moeilijke zaken. Door een onderwerp te ritualiseren, geef je aan dat het buiten de normale gang van zaken valt en dat er dus niet gedaan hoeft te worden alsof alles normaal is. Dit schept een duidelijk en veilig kader waarin mensen eerder geneigd zijn hun maskers af te zetten.
Een voorbeeld van zo’n ritueel is een object rond te laten gaan wat belangrijk was voor de overledene. Geef het object door en laat degene die het vast heeft wat zeggen over de overledene. Lieve woorden, mooie herinneringen. Geef iedereen de ruimte om wat persoonlijks te vertellen en luister naar diegene. Zo maak je ruimte voor het onderwerp, in plaats van het krampachtig ter sprake te brengen of te negeren. En in gedeelde herinneringen vinden we verbinding.